Πάλι είδες τον εαυτό σου να πέφτει στην άβυσσο
Πόσο πόνο και πόσα σκοτάδια κουβαλάς
Μες στο πένθος της ψυχής σου
ξεμυτάει ένα κλαδάκι αμυγδαλιάς
Τ' αγκαλιάζεις και τα δύο
και το φως και τα σκοτάδια σου
Πορεύεσαι και με τα δύο
Αρχίζεις να συμπαθείς τον εαυτό σου
Τα αγκαλιάζεις όλα όσα σε πονάνε
αλλά δεν χρειάζεται να τα κουβαλάς
μια ζωή μαζί σου
Τα δέχεσαι και τα αφήνεις να περάσουν
σαν τη μπόρα, σαν το λιοπύρι
Εσύ συνεχίζεις το ταξίδι
Δεν είσαι ούτε η μπόρα ούτε το λιοπύρι
Αγκαλιάζεις τη σιωπή
τη γιορτή του πόνου και της χαράς.
Α.Φ.
Πόσο πόνο και πόσα σκοτάδια κουβαλάς
Μες στο πένθος της ψυχής σου
ξεμυτάει ένα κλαδάκι αμυγδαλιάς
Τ' αγκαλιάζεις και τα δύο
και το φως και τα σκοτάδια σου
Πορεύεσαι και με τα δύο
Αρχίζεις να συμπαθείς τον εαυτό σου
Τα αγκαλιάζεις όλα όσα σε πονάνε
αλλά δεν χρειάζεται να τα κουβαλάς
μια ζωή μαζί σου
Τα δέχεσαι και τα αφήνεις να περάσουν
σαν τη μπόρα, σαν το λιοπύρι
Εσύ συνεχίζεις το ταξίδι
Δεν είσαι ούτε η μπόρα ούτε το λιοπύρι
Αγκαλιάζεις τη σιωπή
τη γιορτή του πόνου και της χαράς.
Α.Φ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου