Ειρήνη Ιωαννίδου, Βραδινό

Με κρύο νερό

ξεπλένω χλόη για βραδινό

Σ’ ένα μεγάλο μπολ

κόβω καρδιά, μαρούλι, δυόσμο

Στην άκρη του δωματίου

σε βλέπω να με τρως

Εγώ

μικρές μπουκιές

αμάσητα φιλιά

να κατεβαίνω στο λαιμό

Στις σκοτεινές γωνιές σου

Να κρύβομαι

Με καταπίνεις

Σε κατοικώ –

Ποιήματα ανθολογούνται τώρα

πάνω στο σώμα σου

Από τη συλλογή «Σώμα Δρομολόγιο», εκδ. Σαιξπηρικόν 2016

Ειρήνη Ιωαννίδου, Κορίτσι

painting by Audrey Kawasaki

Τη φωνάζουν κορίτσι
Θα της ράψω ένα κόκκινο φόρεμα
θα το βάλει με εκείνα τα δωδεκάποντα
Έχει μαύρα μαλλιά
σπάνιο αίμα
μακριά δάχτυλα
Έρχεται στον ύπνο τα βράδια
μου ξηλώνει τις λέξεις
Τις κεντώ ξανά σταυροβελονιά


Άσε με να σου χτενίσω τα μαλλιά
Θα πάρω μια σκάλα
Το βράδυ σε ταΐζω
μήλο γλυκό στο στόμα
Με κοιτάς σαν έργο τέχνης
κρεμασμένη στον τοίχο
Έχουμε το ίδιο όνομα:
Παραμύθι 

Από την ποιτηική συλλογή της Ειρήνης Ιωαννίδου, Σώμα Δρομολόγιο