Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

Όχι ακόμα....

“Magic exists. Who can doubt it, when there are rainbows and wildflowers, the music of the wind and the silence of the stars? Anyone who has loved has been touched by magic. It is such a simple and such an extraordinary part of the lives we live.”


Και τι δεν θα έδινες ν ακούσεις το γέλιο μου
Κρυμμένο στη σιωπή των αστεριών....
Και τι δεν θα έδινα να σε πάρω αγκαλιά 
να σου ψιθυρίζω όλη νύχτα λόγια γλυκά.

Χτενίζω με τα μάτια μου το τοπίο 
Τη θάλασσα, την αμμουδιά, τ αρμυρίκια
Το δρόμο με τ αυτοκίνητα και τα μηχανάκια.
Έχω χάσει την αίσθηση του τόπου και του χρόνου...
Βρίσκομαι στον Τσεσμέ, στην Αίγινα, στο Κουσάντασι, στη Γαλάζια Ακτή;
Αισθάνομαι ότι όπου να ναι θα προβάλεις πάνω στη μηχανή

σαν Αμαζόνα με τα μακριά σου μαλλιά ν ανεμίζουν
Θα μου χαμογελάσεις και θα μου πεις:
- Το ταξίδι μας δεν τέλειωσε ακόμα, ανέβα!

Ανακτόρια Φιλιππίδου




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου