Σαν τα ευκόλως εννοούμενα που παραλείπονται...
Χρυσαφένια η σιωπή και εκκωφαντική
Καταπίνει τις λέξεις και γίνονται κόμπος στο λαιμό:
"Δεν το φανταζόμουνα ότι θα μου έλειπες τόσο"
«Δεν το περίμενα ότι θα σε ποθούσα τόσο..."
"Πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα..."
Χρυσαφένια η σιωπή σαν κεραυνός εν αιθρία,
"Πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα..."
Χρυσαφένια η σιωπή σαν κεραυνός εν αιθρία,
για μια στιγμή φωτίζει τα λόγια που δεν
λέγονται
κι ύστερα τα καταποντίζει στα βάθη του ωκεανού
κι ύστερα τα καταποντίζει στα βάθη του ωκεανού
του πόθου και της λησμονιάς.
Ανακτόρια Φιλιππίδου