Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

Ειρήνη Καραγιαννίδου, STAY PUNK FOR EVER

Βγήκαν τα φεγγάρια του τρελού ανάποδα
Υπερπηδώντας τ’ αναρίθμητα στίφη
Όπως ένα καράβι πηδά χτυπώντας την πρύμνη του
στην κάννη ενός τανκ,
σε φούστα μεταγωγικού,
σε αλυσιδωτή αντίδραση αστραγάλου,
σε όλα εκείνα που μουσκεύουνε τη νύχτα όταν βγαίνει το φεγγάρι
όπως πάντα απ’ Ανατολή σε Δύση
και εν πάση περιπτώσει να μην πολυλογώ
σε άλλα λόγια − αφού
για δίστιχο το πήγαινα εξαρχής,


Τα κίτρινα τα μάτια σου
Βυθίζουν τάνκερ στην καρδιά μου.

Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017

Νικηφόρος Βρεττάκος, Η βροχή και το κρίνο

Οι τελευταίες μου λέξεις έχουν γίνει ένας κόμπος.

Όταν θάρθει το βράδυ, θα γίνουν βροχή.

Θα ποτίσω ένα κρίνο.

Κρατώ

από μνήμης το γέλιο σου. Θα υφάνω μ’ αυτό

στο κρίνο ένα φόρεμα.

Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

Κι η αμυγδαλιά άνθισε...

Νιώθω να μιλώ με τον Θεό.
Όπως κι αυτός είσαι παντού εδώ γύρω,
στα σύννεφα, στη θάλασσα, στους δρόμους,
στον αέρα που αναπνέω,
στα βλέμματα των περαστικών,
στα τραγούδια που ακούω,
στα όνειρα που βλέπω,
στο ποτό που πίνω, 
στα μηνύματα του τηλεφώνου,
στις σιωπές της σελήνης.
Και η αμυγδαλιά άνθισε, 
όταν την ρώτησαν τι είναι αγάπη,
τι είναι Θεός.
Έτσι ανθίζω κι εγώ,
όταν σε σκέφτομαι. 
Α.Φ.

“Lovers don’t finally meet somewhere. They’re in each other all along.”
RUMI

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

Loving Annabelle - Killing Me Softly




“For one human being to love another; that is perhaps the most difficult of all our tasks, the ultimate, the last test and proof, the work for which all other work is but preparation. I hold this to be the highest task for a bond between two people: that each protects the solitude of the other.
This is the miracle that happens every time to those who really love: the more they give, the more they possess.”

Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

Ευ ζην

Life is not merely to be alive, but to be well.
Marcus Valerius Martial

Να εξαφανίσουμε το αβάσταχτο, να ελαττώσουμε τον πόνο, να καλύψουμε την ανάγκη και να πραγματοποιήσουμε το όνειρο. 
Νελ Νόντιγκς

Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

Karin Boye, Yes, off course it hurts

YES, OF COURSE IT HURTS

Yes, of course it hurts when buds are breaking.
Why else would the springtime falter?
Why would all our ardent longing
bind itself in frozen, bitter pallor?
After all, the bud was covered all the winter.
What new thing is it that bursts and wears?
Yes, of course it hurts when buds are breaking,
hurts for that which grows
                         and that which bars.
 
Yes, it is hard when drops are falling.
Trembling with fear, and heavy hanging,
cleaving to the twig, and swelling, sliding -
weight draws them down, though they go on clinging.
Hard to be uncertain, afraid and divided,
hard to feel the depths attract and call,
yet sit fast and merely tremble -
hard to want to stay
                    and want to fall.
 
Then, when things are worst and nothing helps
the tree's buds break as in rejoicing,
then, when no fear holds back any longer,
down in glitter go the twig's drops plunging,
forget that they were frightened by the new,
forget their fear before the flight unfurled -
feel for a second their greatest safety,
rest in that trust
                   that creates the world.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017

Αντρέ Μπρετόν, Ελεύθερη Ένωση

Audrey Kawasaki, 'Mizuki' 35"x32" oil, graphite, and ink on wood


ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΩΣΗ

Η γυναίκα μου με μαλλιά φωτιάς από ξύλα

Η γυναίκα μου με σκέψεις αστραπών της ζέστης

Με μέση κλεψύδρας

Η γυναίκα μου με μέση σβίδρας ανάμεσα στα δόντια της τίγρης

Η γυναίκα μου με στόμα κονκάρδας και ανθοδέσμης άστρων

μικρότερου μεγέθους

Με δόντια αποτυπώματα άσπρου ποντικιού πάνω στην άσπρη γη

Με γλώσσα κεχριμπαριού και γυαλιού τριμμένου

Με γλώσσα μαχαιρωμένου αντίδωρου

Με γλώσσα κούκλας που ανοιγοκλείνει τα μάτια της

Με γλώσσα πέτρας απίστευτης

Η γυναίκα μου με ματόκλαδα όρθιες γραμμούλες παιδικής γραφής

Με φρύδια περίγυρου φωλιάς χελιδονιού

Η γυναίκα μου με κροτάφους σχιστόλιθου στέγης θερμοκηπίου

Κι άχνας στα παράθυρα

Η γυναίκα μου με ώμους σαμπάνιας

Και κρήνης με κεφάλια δελφινιών κάτω από τον πάγο

Η γυναίκα μου με καρπούς χεριών από σπίρτα

Η γυναίκα μου με δάχτυλα τύχης και καρδιάς άσσου κούπα

Με δάχτυλα θερισμένου σταχυού

Η γυναίκα μου με μασχάλες τριχώματος του κουναβιού και καρπών οξιάς

Της νύχτας του Αϊ-Γιαννιού

Της αγριομυρτιάς και φωλιάς σκαλαριών

Με μπράτσα του αφρού της θάλασσας και του υδροφράγματος

Και μείγματος σταριού και μύλου

Η γυναίκα μου με γάμπες βεγγαλικού

Με κινήσεις ωρολογιακές κι απελπισίας

Η γυναίκα μου με γάμπες από μεδούλι της ακτέας

Η γυναίκα μου με πόδια αρχικά ονομάτων

Με πόδια εσμού κλειδιών με πόδια καλφάδων που πίνουν

Η γυναίκα μου με λαιμό μαργαριταριού αλεσμένου κριθαριού

Η γυναίκα μου με λαιμό χρυσής κοιλάδας

Και συναντήσεων μέσα στην ίδια την κοίτη του χειμάρρου

Με στήθια της νύχτας

Η γυναίκα μου με στήθια θαλασσινής φωλιάς του τυφλοπόντικα

Η γυναίκα μου με στήθια χοάνης για ρουμπίνια

Με στήθια φάσματος του ρόδου κάτω απ' τη δροσιά

Η γυναίκα μου με κοιλιά βεντάλιας των ημερών όταν ξεδιπλώνεται

Με κοιλιά γιγάντιο νύχι γαμψό

Η γυναίκα μου με ράχη πουλιού που φεύγει κατακόρυφα

Με πλάτη υδράργυρου

Με πλάτη φωτός

Με σβέρκο πέτρας στρογγυλεμένης και κιμωλίας βρεμένης

Και πεσίματος του ποτηριού που μόλις ήπιαμε

Η γυναίκα μου με γοφούς μικρού πλοίου

Η γυναίκα μου με γοφούς πολυελαίου και με φτερά σαΐτας

Και με μίσχους φτερών άσπρου παγονιού

Και ζυγαριάς ανευαίσθητης

Η γυναίκα μου με γλουτούς από αμμόπετρα και αμίαντο

Η γυναίκα μου με γλουτούς ράχης του κύκνου

Η γυναίκα μου με γλουτούς της άνοιξης

Με αιδοίο γλαδιόλας

Η γυναίκα μου με αιδοίο φλέβας χρυσού κι ορνιθορύγχου

Η γυναίκα μου με αιδοίο φύκια και καραμέλες του παλιού καιρού

Η γυναίκα μου με αιδοίο καθρέφτη

Η γυναίκα μου με τα μάτια της γεμάτα δάκρυα

Με μάτια μενεξεδιάς πανοπλίας και μαγνητισμένης βελόνας

Η γυναίκα μου με μάτια σαβάνας

Η γυναίκα μου με μάτια νερού για να πίνεις στη φυλακή

Η γυναίκα μου με μάτια του ξύλου πάντα κάτω από τον πέλεκυ

Με μάτια στο ύψος του νερού στο ύψος του αέρα της γης και της φωτιάς.



μτφρ. Νάνος Βαλαωρίτης
Από το βιβλίο: Χριστόφορος Λιοντάκης, «Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης. Από τον Μπωντλαίρ ώς τις μέρες μας», Καστανιώτης, 2000.

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

tantric song




Here in this body are the sacred rivers;
here are the sun and moon, 
as well as all the pilgrimage places. 
I have not encountered another temple
as blishful as my own body.
TANTRIC SONG