Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Αγκαλιάζεις τη σιωπή

Πάλι είδες τον εαυτό σου να πέφτει στην άβυσσο
Πόσο πόνο και πόσα σκοτάδια κουβαλάς
Μες στο πένθος της ψυχής σου
ξεμυτάει ένα κλαδάκι αμυγδαλιάς
Τ' αγκαλιάζεις και τα δύο
και το φως και τα σκοτάδια σου
Πορεύεσαι και με τα δύο
Αρχίζεις να συμπαθείς τον εαυτό σου
Τα αγκαλιάζεις όλα όσα σε πονάνε
αλλά δεν χρειάζεται να τα κουβαλάς
μια ζωή μαζί σου
Τα δέχεσαι και τα αφήνεις να περάσουν
σαν τη μπόρα, σαν το λιοπύρι
Εσύ συνεχίζεις το ταξίδι
Δεν είσαι ούτε η μπόρα ούτε το λιοπύρι
Αγκαλιάζεις τη σιωπή
τη γιορτή του πόνου και της χαράς.

Α.Φ.

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015